Incipit
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Psalmi {Psalmi et antiphonæ ex Psalterio secundum diem}
Ant. Beáti omnes. ‡
Psalmus 127 [1]
127:1 Beáti, omnes, ‡ qui timent Dóminum, * qui ámbulant in viis ejus.
127:2 Labóres mánuum tuárum quia manducábis: * beátus es, et bene tibi erit.
127:3 Uxor tua sicut vitis abúndans, * in latéribus domus tuæ.
127:3 Fílii tui sicut novéllæ olivárum, * in circúitu mensæ tuæ.
127:4 Ecce, sic benedicétur homo, * qui timet Dóminum.
127:5 Benedícat tibi Dóminus ex Sion: * et vídeas bona Jerúsalem ómnibus diébus vitæ tuæ.
127:6 Et vídeas fílios filiórum tuórum, * pacem super Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Beáti omnes qui timent Dóminum.
|
Psalmy {Psalmy i antyfony z Psałterza według dnia}
Ant. Błogosławieni wszyscy. ‡
Psalm 127 [1]
127:1 Błogosławieni wszyscy, ‡ którzy się boją Pana, * którzy chodzą drogami Jego.
127:2 Bo pracę rąk twoich pożywać będziesz: * szczęśliwy jesteś i dobrze ci będzie.
127:3 Żona twoja jak płodny krzew winny * we wnętrzu domu twego.
127:3 Synowie twoi jak latorośle oliwne * wokoło stołu twego.
127:4 Oto tak ubłogosławiony będzie człowiek, * który się boi Pana.
127:5 Niech ci błogosławi Pan z Syjonu, * i oglądaj dobra Jeruzalem po wszystkie dni żywota twego.
127:6 I oglądaj synów synów twoich, * pokój nad Izraelem.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Błogosławieni wszyscy, którzy się boją Pana.
|
Ant. Confundántur omnes.
Psalmus 128 [2]
128:1 Sæpe expugnavérunt me a juventúte mea, * dicat nunc Israël.
128:2 Sæpe expugnavérunt me a juventúte mea: * étenim non potuérunt mihi.
128:3 Supra dorsum meum fabricavérunt peccatóres: * prolongavérunt iniquitátem suam.
128:4 Dóminus justus concídit cervíces peccatórum: * confundántur et convertántur retrórsum omnes, qui odérunt Sion.
128:6 Fiant sicut fænum tectórum: * quod priúsquam evellátur, exáruit:
128:7 De quo non implévit manum suam qui metit, * et sinum suum qui manípulos cólligit.
128:8 Et non dixérunt qui præteríbant: Benedíctio Dómini super vos: * benedíximus vobis in nómine Dómini.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Confundántur omnes qui odérunt Sion.
|
Ant. Zawstydzeni wszyscy.
Psalm 128 [2]
128:1 Często uderzali na mnie od młodości mojej, * niech powie teraz Izrael.
128:2 Często uderzali na mnie od młodości mojej, * wszakże mnie nie przemogli.
128:3 Na grzbiecie moim kowali grzesznicy, * przedłużali nieprawość swoją.
128:4 Pan sprawiedliwy uciął szyję grzeszników: * niech się zawstydzą i wstecz obrócą wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu.
128:6 Niech będą jak trawa na dachu, * która usycha, zanim ją wyrwą:
128:7 Którą nie napełni żniwiarz ręki swojej, * ani łona swego ten, który snopy zbiera.
128:8 I nie rzekli, którzy mimo szli: Błogosławieństwo Pańskie nad wami: * błogosławimy wam w imię Pańskie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Zawstydzeni wszyscy, którzy Syon mają w nienawiści.
|
Ant. De profúndis. ‡
Psalmus 129 [3]
129:1 De profúndis ‡ clamávi ad te, Dómine: * Dómine, exáudi vocem meam:
129:2 Fiant aures tuæ intendéntes, * in vocem deprecatiónis meæ.
129:3 Si iniquitátes observáveris, Dómine: * Dómine, quis sustinébit?
129:4 Quia apud te propitiátio est: * et propter legem tuam sustínui te, Dómine.
129:5 Sustínuit ánima mea in verbo ejus: * sperávit ánima mea in Dómino.
129:6 A custódia matutína usque ad noctem: * speret Israël in Dómino.
129:7 Quia apud Dóminum misericórdia: * et copiósa apud eum redémptio.
129:8 Et ipse rédimet Israël, * ex ómnibus iniquitátibus ejus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. De profúndis clamávi ad te, Dómine.
|
Ant. Z głębokości. ‡
Psalm 129 [3]
129:1 Z głębokości ‡ wołałem ku Tobie, Panie: * Panie, wysłuchaj głosu mego:
129:2 Niech się nakłonią uszy Twoje * na głos modlitwy mojej.
129:3 Jeśli będziesz baczył na nieprawości, Panie, * Panie, któż się ostoi?
129:4 Albowiem u Ciebie jest przebaczenie, * i dla zakonu Twego czekałem Cię, Panie.
129:5 Czekała dusza moja na słowo Jego, * nadzieję miała dusza moja w Panu.
129:6 Od straży porannej aż do nocy * niechaj nadzieję ma Izrael w Panu.
129:7 Bo u Pana miłosierdzie * i obfite u Niego odkupienie.
129:8 A On odkupi Izraela * ze wszystkich nieprawości jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Z głębokości wołałem k tobie, Panie.
|
Ant. Dómine. ‡
Psalmus 130 [4]
130:1 Dómine, ‡ non est exaltátum cor meum: * neque eláti sunt óculi mei.
130:1 Neque ambulávi in magnis: * neque in mirabílibus super me.
130:2 Si non humíliter sentiébam: * sed exaltávi ánimam meam:
130:2 Sicut ablactátus est super matre sua, * ita retribútio in ánima mea.
130:3 Speret Israël in Dómino, * ex hoc nunc et usque in sǽculum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine, non est exaltátum cor meum.
|
Ant. Panie. ‡
Psalm 130 [4]
130:1 Panie, ‡ nie wyniosło się serce moje * ani się wywyższyły oczy moje.
130:1 I nie wdawałem się w rzeczy wielkie, * albo zbyt wzniosłe dla mnie.
130:2 Zaprawdę, pokornie rozumiałem, * a nie podnosiłem duszy mojej:
130:2 Jak dzieciątko odstawione przy matce swojej, * tak zapłata w duszy mojej.
130:3 Niech Izrael ma nadzieję w Panu * odtąd aż na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Panie, nie wyniosło się serce moje.
|
Ant. Elégit Dóminus.
Psalmus 131 [5]
131:1 Meménto, Dómine, David, * et omnis mansuetúdinis ejus:
131:2 Sicut jurávit Dómino, * votum vovit Deo Jacob:
131:3 Si introíero in tabernáculum domus meæ, * si ascéndero in lectum strati mei:
131:4 Si dédero somnum óculis meis, * et pálpebris meis dormitatiónem:
131:5 Et réquiem tempóribus meis: donec invéniam locum Dómino, * tabernáculum Deo Jacob.
131:6 Ecce, audívimus eam in Éphrata: * invénimus eam in campis silvæ.
131:7 Introíbimus in tabernáculum ejus: * adorábimus in loco, ubi stetérunt pedes ejus.
131:8 Surge, Dómine, in réquiem tuam, * tu et arca sanctificatiónis tuæ.
131:9 Sacerdótes tui induántur justítiam: * et sancti tui exsúltent.
131:10 Propter David, servum tuum, * non avértas fáciem Christi tui.
131:11 Jurávit Dóminus David veritátem, et non frustrábitur eam: * De fructu ventris tui ponam super sedem tuam.
131:12 Si custodíerint fílii tui testaméntum meum, * et testimónia mea hæc, quæ docébo eos:
131:12 Et fílii eórum usque in sǽculum, * sedébunt super sedem tuam.
131:13 Quóniam elégit Dóminus Sion: * elégit eam in habitatiónem sibi.
131:14 Hæc réquies mea in sǽculum sǽculi: * hic habitábo quóniam elégi eam.
131:15 Víduam ejus benedícens benedícam: * páuperes ejus saturábo pánibus.
131:16 Sacerdótes ejus índuam salutári: * et sancti ejus exsultatióne exsultábunt.
131:17 Illuc prodúcam cornu David, * parávi lucérnam Christo meo.
131:18 Inimícos ejus índuam confusióne: * super ipsum autem efflorébit sanctificátio mea.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Elégit Dóminus Sion in habitatiónem sibi.
|
Ant. Pan obrał Syon:
Psalm 131 [5]
131:1 Pomnij, Panie, na Dawida * i na wszystką cichość jego:
131:2 Jak przysiągł Panu, * ślubował Bogu Jakubowemu:
131:3 Nie wnijdę do przybytku domu mego, * nie wstąpię na łoże posłania mego:
131:4 Nie dopuszczę snu na oczy moje * i drzemania na powieki moje:
131:5 I odpoczynku na skronie moje, * póki nie znajdę miejsca dla Pana, przybytku dla Boga Jakubowego.
131:6 Oto słyszeliśmy o niej w Efrata, * znaleźliśmy ją na polach leśnych.
131:7 Wnijdziemy do przybytku Jego, * kłaniać się będziemy na miejscu, gdzie stały nogi Jego.
131:8 Powstań, Panie, ku odpoczynkowi Twemu, * Ty i skrzynia święta Twoja.
131:9 Kapłani Twoi niech się obloką w sprawiedliwość, * a święci Twoi niechaj się weselą.
131:10 Dla Dawida, sługi Twojego, * nie odwracaj oblicza pomazańca Twego.
131:11 Zaprzysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie odmieni jej: * Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.
131:12 Jeśli synowie twoi strzec będą przymierza mego * i świadectw moich tych, których ich nauczę:
131:12 To i synowie ich aż na wieki * będą siedzieć na stolicy twojej.
131:13 Albowiem Pan obrał Syjon, * obrał go na mieszkanie sobie.
131:14 To odpoczynek mój na wieki, * tu mieszkać będę, bom go obrał.
131:15 Wdowy jego błogosławiąc ubłogosławię, * ubogich jego nasycę chlebem.
131:16 Kapłanów jego przyoblekę w zbawienie, * a święci jego weselem weselić się będą.
131:17 Tam wywiodę róg Dawidowi, * zgotowałem pochodnię pomazańcowi memu.
131:18 Nieprzyjaciół jego okryję wstydem, * a nad nim rozkwitnie poświęcenie moje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pan obrał Syon: obrał je na mieszkanie sobie.
|
Capitulum Hymnus Versus {ex Psalterio secundum diem}
2 Cor 1:3-4
Benedíctus Deus, et Pater Dómini nostri Jesu Christi, Pater misericordiárum, et Deus totíus consolatiónis, qui consolátur nos in omni tribulatióne nostra.
℟. Deo grátias.
Hymnus
Cæli Deus sanctíssime,
Qui lúcidas mundi plagas
Candóre pingis ígneo,
Augens decóro lúmine:
Quarto die qui flámmeam
Dum solis accéndis rotam,
Lunæ minístras órdinem,
Vagósque cursus síderum:
Ut nóctibus, vel lúmini
Diremptiónis términum,
Primórdiis et ménsium
Signum dares notíssimum;
Expélle noctem córdium:
Abstérge sordes méntium:
Resólve culpæ vínculum:
Evérte moles críminum.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
℣. Dirigátur, Dómine, orátio mea.
℟. Sicut incénsum in conspéctu tuo.
|
Kapitulum Hymn Wers {z Psałterza według dnia}
2 Kor 1:3-4
Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia, a Bóg wszystkiéj pociechy, który nas cieszy we wszelakiem utrapieniu naszem.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Hymn
Najświętszy nieba Boże,
Który jasne ziemi obszary
Barwisz blaskiem ognistym,
Przymnażając blasku świetnego:
Gdy czwartego dnia zapalasz
Ognistą tarczę słońca,
Księżycowi wyznaczas porządek
I niestałe biegi gwiazd:
Abyś nocom, albo światłu
Dał granicę podziału,
A początkom miesięcy
Znak bardzo wyraźny:
Wypłosz noc z serc,
Otrzyj brud z dusz,
Rozwiąż pęta winy,
Zrzuć ciężar grzechów.
Udziel Ojcze najmiłościwszy,
i Ty Jedyny równy Ojcu,
z Duchem Pocieszycielem
królujący po wszystek wiek.
Amen.
℣. Niech się wzniesie modlitwa moja.
℟. Jako woń kadzidła przed obliczem Twoim.
|
Canticum: Magnificat {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Respéxit Dóminus.
Canticum B. Mariæ Virginis
Luc. 1:46-55
1:46 Magníficat ✠ * ánima mea Dóminum.
1:47 Et exsultávit spíritus meus: * in Deo, salutári meo.
1:48 Quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ: * ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes.
1:49 Quia fecit mihi magna qui potens est: * et sanctum nomen ejus.
1:50 Et misericórdia ejus, a progénie in progénies: * timéntibus eum.
1:51 Fecit poténtiam in brácchio suo: * dispérsit supérbos mente cordis sui.
1:52 Depósuit poténtes de sede: * et exaltávit húmiles.
1:53 Esuriéntes implévit bonis: * et dívites dimísit inánes.
1:54 Suscépit Israël púerum suum: * recordátus misericórdiæ suæ.
1:55 Sicut locútus est ad patres nostros: * Ábraham, et sémini ejus in sǽcula.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Respéxit Dóminus humilitátem meam, et fecit in me magna, qui potens est.
|
Kantyk: Magnificat {Antyfona z Temporału}
Ant. Wejrzał Pan.
Pieśń Najświętszej Maryi Panny
Łk 1:46-55
1:46 Wielbij ✠ * duszo moja, Pana.
1:47 I rozradował się duch mój: * w Bogu, Zbawicielu moim.
1:48 Iż wejrzał na niskość służebnice swojéj: * albowiem oto odtąd błogosławioną mię zwać będą wszystkie narody.
1:49 Albowiem uczynił mi wielkie rzeczy, który możny jest: * i święte imię jego.
1:50 A miłosierdzie jego od narodu do narodów: * bojącym się jego.
1:51 Uczynił moc ramieniem swojem: * rozproszył pyszne myśli serca ich.
1:52 Złożył mocarze z stolice: * a podwyższył niskie.
1:53 Łaknące napełnił dobrami: * a bogacze z niczem puścił.
1:54 Przyjął Izraela, sługę swego: * wspomniawszy na miłosierdzie swoje.
1:55 Jako mówił do ojców naszych: * Abrahamowi i nasieniu jego na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wejrzał Pan na niskość moją, i uczynił mi wielkie rzeczy, który możny jest.
|
Preces Feriales{omittitur}
|
Prośby ferialne{opuścić}
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui nos, in tantis perículis constitútos, pro humána scis fragilitáte non posse subsístere: da nobis salútem mentis et córporis; ut ea, quæ pro peccátis nostris pátimur, te adjuvánte vincámus.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Boże, który wiesz, że z powodu ułomności natury ludzkiej nie możemy wytrwać wśród tylu niebezpieczeństw: daj nam zdrowie duszy i ciała, abyśmy z pomocą Twoją przenieśli to, co za grzechy nasze cierpimy.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|